De naam zelf verwijst naar het proces waarbij spijsverteringsenzymen betrokken zijn. Ze zijn noodzakelijk om het spijsverteringsproces correct te laten verlopen. Bovendien hebben ze niet alleen de taak om dit proces in het lichaam mogelijk te maken, spijsverteringsenzymen vergemakkelijken het proces, zodat het lichaam niet zoveel energie en tijd hoeft te besteden.

Bovendien bevorderen enzymen de opname van voedingsstoffen door het lichaam. Laten we de rol van spijsverteringsenzymen leren kennen, die voor ons uiterst belangrijk zijn, en bekijken waarom het de moeite waard is om op hun juiste niveau in ons lichaam te letten.

Spijsverteringsenzymen zijn een natuurlijke ondersteuning

Bij de vertering van voedsel gaat het erom het af te breken en stoffen op te nemen die nodig zijn voor het soepel functioneren van het lichaam. De spijsvertering wordt ondersteund door spijsverteringsenzymen, natuurlijke stoffen die in ons lichaam voorkomen. Spijsverteringsenzymen zijn betrokken bij het spijsverteringsproces zodra we voedsel in de mond nemen. Zodra voedsel in de mond komt, beginnen speeksel-amylase en lysozym, die in het speeksel aanwezig zijn, te werken. Deze twee enzymen zijn verantwoordelijk voor het op gang brengen van de afbraak van suikersubstanties. Het voedsel komt dan in aanraking met een ander enzym dat al in de maagsappen aanwezig is. Dit is pepsine, dat verantwoordelijk is voor het knippen van lange eiwitdeeltjes in kleinere fragmenten.

Het voedsel "reist" verder en komt in de twaalfvingerige darm terecht. Daar beginnen groepen spijsverteringsenzymen hun werk, die de geleidelijke afbraak van voedsel in basiselementen veroorzaken. Daar worden eiwitten, vetten en suikers verteerd.

In de alvleesklier worden nog een hele reeks enzymen uitgescheiden:

• Pancreas-amylase, dat verantwoordelijk is voor de afbraak van suikers,
• Lipase, dat vetten afbreekt,
• Nuclease, afbraak van nucleïnezuren,
• Trypsine, dat de taak heeft eiwitten af te breken. Bovendien is trypsine ook verantwoordelijk voor het verkorten van lange eiwitketens,
• Peptiden, verteren kortere eiwitketens en breken ze af in nog kortere.

Het eindresultaat van de eiwitvertering door spijsverteringsenzymen zijn aminozuren.

Een tekort aan spijsverteringsenzymen kan tot veel gezondheidsproblemen leiden. Hoewel tekorten pijnlijk kunnen zijn, zijn ze vaak tijdelijk. Daarom negeren we ze vaak. Vooral bij symptomen zoals voortdurige honger, spierkrampen, een vol gevoel, vermoeidheid, prikkelbaarheid, dikke darmontsteking, snelle gewichtstoename of trage spijsvertering, moeten we overwegen het enzymniveau te laten controleren. Als we snel handelen, kunnen we ernstigere gevolgen voorkomen. Anders kunnen we verwachten dat ernstige spijsverterings- en stofwisselingsstoornissen optreden die leiden tot een disfunctie van het lichaam.